ഭരണഘടനയുടെ പട്ടികകളും അതുപോലെ 2005ലെ കേന്ദ്ര പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണ ആക്ട്, സംസ്ഥാനം പാസ്സാക്കിയ പഞ്ചായത്തി രാജ് ആക്ട്, മുന്‍സിപ്പാലിറ്റി ആക്ടുകള്‍ പ്രകാരം നഗരഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളിലെ പ്രാദേശിക സര്‍ക്കാരുകളാണ് മാലിന്യ സംസ്ക്കരണ പരിപാലനത്തിന്‍റെ ചുമതല വഹിക്കുന്നത്. വെല്ലുവിളികള്‍ പലതാണ്. നിര്‍മ്മാണത്തിന് പുതിയ മെറ്റീരിയലുകള്‍, അപ്ഹോള്‍സ്ട്രി, ഇലക്ട്രോണിക് സാധനങ്ങള്‍ മുതലായവ, മാറുന്ന സാമൂഹ്യപെരുമാറ്റം, വലിയതോതിലുള്ള നഗരവല്‍ക്കരണവും പ്ലാസ്റ്റിക് വലിച്ചെറിയലും, ഭൂമിയുടെ ലഭ്യക്കുറവ്, സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ പരിമിതികള്‍, കാലാവസ്ഥാവ്യതിയാനത്തിന്‍റെ പ്രത്യക്ഷമാകല്‍, വിഭവങ്ങളുടേയും നിര്‍വ്വഹണത്തിന്‍റെയും വ്യവസ്ഥാപരമായ അശക്തി ഇവയെല്ലാം ഈ രംഗത്തേക്ക് കൂടുതല്‍ ശ്രദ്ധപതിയേണ്ടതിന്‍റെയും നിയന്ത്രണ ചട്ടക്കൂട് കൊണ്ടുവരേണ്ടതിന്‍റെയും ആവശ്യകത വളര്‍ത്തി. ഇത് എപ്പോഴും ഉരുത്തിരിഞ്ഞുവരുന്ന മാതൃകയാണ്. അപര്യാപ്തമായ മാലിന്യപരിപാലനത്തിന്‍റെ ആഗോളമായ പ്രഭാവം നമ്മുടെ നദികളില്‍, സമുദ്രങ്ങളില്‍, കടല്‍ത്തീരങ്ങളില്‍ ആഹാരശൃംഖലയില്‍ ഒക്കെ ദൃശ്യമാകുന്നുണ്ട്. 

കേരളത്തില്‍ പൊതുവെയുള്ള സാമ്പത്തികപുരോഗതിയും ഐശ്വര്യവും ഉപഭോഗസംസ്ക്കാരവും മാറുന്ന ജീവിതശൈലിയും പ്രത്യേകിച്ച് കോവിഡിനു ശേഷം മാലിന്യ ഉല്പാദനം പതിന്മടങ്ങ് വര്‍ദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇത് പ്രാദേശിക ഭരണകൂടങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു വെല്ലുവിളിയായി മാറുന്നുണ്ട്. അതോടൊപ്പം രണ്ടാം തലമുറയില്‍പ്പെട്ട് ദ്രവമാലിന്യ പരിപാലനത്തിലെ ചോര്‍ച്ച പ്രശ്നങ്ങളും ജലസ്രോതസ്സുകളും ഈ പ്രശ്നം ഇരട്ടിപ്പിക്കുകയും സങ്കീര്‍ണ്ണമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കറുത്തതും ചാരനിറത്തിലുള്ളതുമായ ജലം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിനുള്ള തന്ത്രങ്ങള്‍ പ്രാദേശിക സമൂഹത്തില്‍ നിന്നും വമ്പിച്ച എതിര്‍പ്പിന് പാത്രമാകുന്നത് ഈ രംഗത്ത് നൂതനവും ആയ പരിഹാരങ്ങള്‍ കൊണ്ടുവരേണ്ടതിന്‍റെ ആവശ്യകതയിലേക്കാണ് വിരല്‍ചൂണ്ടുന്നത്. ഭൂമിയുടെ പരിമിതി എന്ന കഠിനവും പ്രയാസമേറിയതുമായ വിഷയവും അഭിമുഖീകരിയ്ക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ട്.